Doe mij maar een trauma heli, 3 ambulances, 4 polities en o doe er dan ook nog maar een takelwagen bij! Gisteren werd deze nachtmerrie voor mij werkelijkheid.
Dylan en ik waren onderweg naar huis. Toen hij ineens op de A28 tussen Assen en Groningen ineens een mega aanval kreeg. Gelukkig reed ik rechts en kon ik gelijk de vluchtstrook op. Hij was meteen heel blauw … 112 bellen lukte mij eerst niet. Ondanks ik vrij rustig was toetste ik eerst de verkeerde pincode in. Daarna duurde het allemaal even voor ik goed kon doorgeven waar we stonden. Die mevrouw aan de lijn vroeg nog wel dingen, maar ik kon haar niet goed horen. Dylan was helemaal blauw, ademde niet en riep ineens DOOD. Dat heeft hij een keer eerder gedaan. Ik zei hem rustig je gaat niet dood, jawel riep hij. En vervolgens stopte hij weer met ademen.
Minuten die uren duren
Deze tien minuten leken wel uren te duren. Machteloos, je ziet je kind het zo zwaar hebben en het enige wat ik kon doen was 112 bellen en hem ondersteunen. De trauma heli was als eerste ter plaatse en de arts sprong gelijk de auto in. Op dat moment kwam hij bij. Huilend heb ik mij laten troosten door een van de andere medewerkers. Ondertussen kwamen er allemaal ambulances en politie wagens aanrijden. Alles ging zo snel.
Mee naar het ziekenhuis of toch naar huis?
De arts wilde hem wel mee naar het ziekenhuis nemen om daar te observeren. Echter vond hij ook dat hij goed genoeg bijkwam. Daarop met elkaar besloten dat hij thuis in zijn eigen bed het best af zou zijn.
Hoe dan naar huis?
Ondertussen zijn we aan het overleggen met de mensen van de ambulance en politie hoe we hem het veiligst naar huis kunnen krijgen. Op dat moment komt er een takelwagen voorrijden. Wel fijn idee, die hadden mijn auto thuis gebracht als Dylan wel mee moest met de heli of ambulance.
In overleg met de politie en ambulance besloten dat het meest veilige manier om hem thuis te krijgen in de ambulance was. Toen ik het hem vertelde zat hij te huilen. En natuurlijk was ik het liefst bij hem gebleven of had ik hem bij mij gehouden. Maar in mijn auto zou niet veilig zijn. Hij is dan slap en hangt dan in de stoel. De gordel zou dan snijden en die mocht ook nu voor de veiligheid niet anders.
Met de ambulance naar huis
Ik heb hem samen met de meneer van de ambulace naar de ambulace gebracht en daar hebben ze hem neergelegd. De politie checkte nog even of ik nog wel kon rijden. En daarna zijn we vertrokken. De ambulace is de hele weg achter mij aangereden. Niet leuk, dat het moest. Wel onwijs dankbaar dat dit kon.
Hij heeft een hele poos geslapen. Daarna had hij erge hoofd en buikpijn. Hij heeft lekker gegeten en samen nog even tv gekeken.
